nk open water oosterhout, het gevoel
Wat neem je allemaal mee ? In ieder geval heel veel extra kleren zoals daar zijn : handschoenen, mutsen, badjas x2, trainingspak, joggingpak, ondergoed, badpakken, open-water badmutsen, brilletjes en niet te vergeten : tent of paraplu met dichte achterkant, een party-tent , stoelen, koffiekan, boterhammen pakjes drinken enz enz. T is begrijpelijk dat er heel wat afgesjouwd wordt. Dit kan dan met een bolderkar, een invouwbare bolderkar, een opklapbaar geval waar je alles op zet, steekwagentje en nog heel veel meer moois. Ik verbaas me iedere keer over de inventiviteit van de mede openwatermens. Aangezien ik, omdat ik niet het hele circuit vol maak (en dat moet anders hoor je er niet bij), er een beetje buiten sta, kan ik alles rustig bekijken en de openwatertjes bewonderen vanaf de kant. Wat een bedrijvigheid, ieder doet zijn ding en is druk bezig met van alles en nog wat, voornamelijk kletsen, en hangen op de inklapbare stoel. Ondertussen gaat (wel achter de handdoek ) het badpak of de zwembroek aan .Dit kan vanaf 8 uur in de morgen tot 6uur in de avond. Als de omroeper het desbetreffende nummer afroept komt er leven in de brouwerij. De badmuts wordt opgezet, de bril opgedaan, het hele pakhuis kleding wordt afgeschut en dan komt er nadat er eerst een ingepakte beer stond ineens een dun vogeltje te voorschijn dat het koud heeft. Maar dat mag je niet zeggen natuurlijk, want we zijn heel stoer. Daarna gaat t op naar de start. Dit kan ook nog wel even duren zodat er weer heerlijk bijgekletst kan worden, want dat hadden we nog niet genoeg gedaan. Nadat het nummer afgeroepen is en de nagels geinspecteerd zijn op lengte, wordt er het bekende verhaaltje afgebruld dat je elkaar niet mag hinderen en hoe het parkoers loopt.? Hoe moeten we zwemmen ?? En dan nogmaals. Ik snap nog steeds niet, dat als je hulp nodig hebt bij het verdrinken, je je hand op moet steken en niet mag zwaaien naar de kant. Een onbegrijpelijk verhaal wordt dan verder afgedreund waar niemand naar luistert en vervolgens wordt men te water gelaten met een luid geschreeuw en gespetter. Dit kan springend, plat duikend of langzaamaan van het trapje. Nadat iedereen zijn behoefte gedaan heeft en het water minstens een graad warmer geworden is, wordt iedereen gedirigeerd naar de startlijn. Dit heeft meestal nogal wat voeten in aarde omdat er enkele zijn die graag iets eerder vertrekken en voor de startlijn gaan liggen. Na het fluitsignaal, toeter of hoorn spoed iedereen zich snel naar de finish, hoe eerder je er bent hoe sneller je er uit mag, waarbij opvallend is dat er vaak dezelfde uitslag is. Onderweg mag er zoals gezegd niet geduwd, gekrabd, geslagen of gestompt worden, niet dat daar rekening mee gehouden wordt, maar in het zicht van de jury die in de boot langs de snelste zwemmers meedeint is het uit den boze natuurlijk. Bij het keerpunt wordt het moeilijker: hoe keer ik ? Een slag op mijn rug of gewoon al wat halen kan over iedereen heen. Het laatste natuurlijk ! De meesten worden boos en gaan nog harder zwemmen om er het eerst uit te mogen. Dit heet dan tactiek. Bij de schoolslag is het een heel ander verhaal. Daar zwem je in z.g. treintjes, om in het Spaans :al ruedes of in fietstermen, aan het wiel, of in de zucht , maar hier is het met de stroom mee ,te kunnen zwemmen. Dit scheelt n.l. enorm. Het mag helaas niet meer zo opvallend, wat heel jammer is omdat dat nu juist zo leuk was. Om de beurt voorop en de sliert achter je aan geeft je een kampioensgevoel, zo van ?ik trek de hele sliert?. Als je het toch doet kun je eerst geel en dan rood krijgen. Dan mag je eerder uit het koude water. Na afloop krijg je een bekertje koude limonade of hele slappe lauwe bouillon. En is iedereen heel trots op zijn prestatie, wat ie ook mag zijn! omdat het koude water weer getrotseerd is en de finish gehaald.bron: http://duodama.wordpress.com/2014/08/31/nederlandse-kampioenschappen-open-water-oosterhout/