World Sports Festival 2010
Vanmorgen zijn we teruggekomen van een onvergetelijke reis naar Wenen.
De reis begon op donderdagochtend 1.00 uur, wat een tijd!!!
Na een lange, maar gezellige busreis, kwamen wij om half 4 ?s middags in Wenen aan.
Eerst aanmelden, de ouders (lees fans) naar het hotel en de zwemmers,coaches en nog meer fans naar de Hostel.
Daar aangekomen werden de kamers verdeeld, de tassen uit gepakt en de hele verdieping werd oranje versierd, zelfs met het meegebrachte oranje toiletpapier.
Er werd opgefrist , daarna werden de speciaal gemaakte T-shirts uitgedeeld en we gingen naar het hotel voor de avondmaaltijd.
Daarna feest met karaoke, waar onze zwemmers flink aan meededen. Deze avond werden de eerste contacten gelegd met de Amerikaanse volleybalsters. Lekker met zijn allen volleyballen op het gras.
Terug in de hostel, was het nog even gezellig, maar de lange busreis en bijna slapeloze nacht, zorgde ervoor dat iedereen redelijk op tijd ging slapen.
De volgende ochtend even wat uit kunnen slapen, er was nog geen wedstrijd. Na wat inkopen gedaan te hebben, vooral anti-muggenmelk, want we werden flink gestoken, met dikke enkels en flinke jeukende bulten als gevolg, konden we gaan lunchen.. Vlees van de BBQ en dat vlak voor de wedstrijd (was niet zo?n handige keus).
Na de lunch dan eindelijk tijd voor onze eerste serie wedstrijden.
We waren verbijsterd over de staat van het zwembad, geen ruimte voor onze fans!!!!
Geen banken voor de zwemmers??.maar wij zijn niet voor niets Hollanders?overal werden bankjes vandaan gehaald, zodat we toch konden zitten.
We kregen 1 programma voor 4 caoches en 31 zwemmers, niets voor de fans.
Het is even behelpen, maar ook dat is goed gekomen.
De staat van de startblokken was zodanig,dat deze met duck-tape vastgeplakt waren en zo scherp en glad waren, dat verschillende zwemmers sneetjes in hun vingers hadden en Jari, Robert en Kathy beide bij de start bijna een doodsmak maakten, doordat zij uitgleden. Maar dit zijn maar bijzaken, de gezelligheid stond voorop en dat was het!!!!!
Na de wedstrijd gauw eten en opstellen voor de grote opening. Deze avond zullen we zeker nooit vergeten, het was vooral SBC die de sfeer erin bracht met zang en geroep. Vele landen wilden met ons op de foto en het was één groot feest op het verzamelveld. Daarna de grote opkomst met het Wilhelmus, waar wij allemaal uit volle borst aan mee zongen.
Onze fans op de tribune, ook onze buschauffeur Jack was van de partij, lieten goed van zich horen. Op de tribune ging het feest door en uit respect voor de Spaanse sporters en het thuisland Oostenrijk, ging iedereen van SBC staan en klappen. We werden nog getrakteerd op optredens en vuurwerk.
Daarna ging het feest tot in de kleine uurtjes door in het Hostel. En dan valt het niet mee,als je de volgende ochtend om 7.00 uur door Bart wordt wakker gebonsd om te gaan ontbijten. Om 8.00 uur moest er ingezwommen worden.
We zouden deze middag met onze eigen bus naar Wenen gaan, onze buschauffeur wilde ons zelf brengen, maar er was een pauze in de wedstrijd gelast, zodat we toch pas rond half 5 klaar waren met de wedstrijd. Velen waren terecht teleurgesteld, maar het is niet anders. Dan nog maar voor het eten naar het winkelcentrum om drinken en eten voor de terugweg in te slaan. Na het eten was het tijd voor de players party. Er werd flink gedanst.
Terug in de Hostel, moesten de zwemmers naar hun eigen kamers, want er moest toch even bij geslapen worden. Hoewel achter verschillende deuren nog wel geklets werd en DVD gekeken werd, gingen de meeste toch redelijk snel slapen. Alleen hadden sommige jongens andere plannen, maar die werden doorzien door Bart en mij. Helaas mannen, het kan niet altijd feest zijn.
Zondag dus weer vroeg op om te ontbijten en de tassen inpakken en alles opruimen.
De 400m zwemmers hadden geluk, die hoefden niet te helpen. Maar vele handen maken licht werk en met z?n allen was de klus snel klaar. Het was nog even zoeken naar de laatste sleutel, maar deze kwam in een tas tussen de vuile kleding gelukkig tevoorschijn.
Daarna de laatste series van het zwemprogramma met een afsluitende 8x50m vrij,waar wij met 4 team aan meededen ,met dank aan Rosemarijn (enige andere Nederlandse zwemster). We hebben de organisatie bedankt door ?Houdoe en bedankt? te zingen, ze wisten niet wat ze overkwam en konden het zeer waarderen.
Daarna nog een groepsfoto en toen ontkwamen wij er niet aan: wij gingen te water.
Daarna gauw douchen, eten, bus inladen en onderweg naar Duitsland, waar we de WK finale mochten kijken ( iom de busmaatschappij, nog bedankt) Helaas niet gewonnen.
Zo kwamen we om 7.15 uur weer in Breda aan.
We kunnen terugkijken op een paar geweldige dagen, waar vooral plezier vooropstond en niet de prestaties. Er is door sommige zwemmers goed gezwommen, maar ook door sommige, zoals ze zelf zeggen, belabberd gezwommen. We hebben een heleboel medailles binnengehaald en het Wilhelmus werd voor Claudia gespeeld.
Maar vooral hebben wij bij de organisatie van Het WSF een onvergetelijke indruk achter gelaten voor ons sportieve en gangmakend gedrag en daar werden we voor bedankt.
En wat een plezier hebben we gehad. Jongens en meisjes, ik heb genoten van jullie. Jullie zijn een geweldige groep
We zijn het er over eens: volgend jaar weer!!! En dat telt voor buschauffeur Jack, ook hij wil ook terug.
Groetjes Sylvia